Υπάρχει μία σκηνή στην ταινία Alien :Resurrection (Alien : Ανάσταση).
Η ανάσταση αυτή καμία σχέση δεν έχει με την Ανάσταση του Τρία. Η ανάσταση που εικονίζεται στο Alien 4 είναι μια επαναλαμβανόμενη πολλαπλασιαζόμενη φρίκη. Δεν είναι το πέρασμα του κύκλου αλλά η αναπαραγωγή του κύκλου που παράγει τέρατα.
Στην συγκεκριμένη σεκάνς εμφανίζονται 3 γενιές ενός οικογενειακού αστερισμού:
Η Γιαγιά ένα τέρας:
η Ρίπλεϊ (κλωνοποιημένη 200 χρόνια μετά τον θάνατο της Ρίπλεϊ) υποπροϊ'ον κρέατος όπως αναφέρεται σε κάποιο σημείο της ταινίας,
η Κόρη τέρας:
η Βασίλλισα Alien
Το εγγόνι τέρας:
Ο Ζενέ αρχικά το ήθελε, ερμαφρόδιτο. Κόπηκε στο μοντάζ διότι κάποιο στέλεχο-απόκομμα του στούντιο δε το βρήκε αρκούντως εμπορικό.
Η σκηνή παρουσιάζει ένα σχεδόν φλερτ (που συνεχίζεται και αργότερα και σφραγίζει την καταδίκη του εγγονιού) σχεδόν μια σχεδόν αιμομικτική ερωτική προσέγγιση μεταξύ μεταξύ Γιαγιάς και εγγονιού που καταλήγει σε ένα φόνο.
Είναι ο σαγηνευτικός οικογενειακός αστερισμός, μια διαστροφική τροπικότητα αγάπης άχρονης και απολιθωμένης, που αγνοεί την υποκειμενική ιστορικότητα, πάντα επαναλαμβανόμενης. Μια ασφαλής μήτρα. Η φιλμογράφιση εικονίζει ένα κλειστοφοβικό υγρό ζεστό αποπνικτικό μέρος όπου λαμβάνει χώρα το φλερτ. Όπου ως ντεκόρ, βρίσκονται ακινητοποιημένοι κολλημένοι κάποιοι άνθρωποι, μακάβρια τρόπαια/παιχνίδια αντικείμενα προς κατανάλωση.
Αυτό είναι το σφάλμα που αναπαράγεται και γεννά φονικά τέρατα στην χειρότερη ή παιδικούς εφιάλτες και φοβίες στην καλύτερη. Τα τέρατα και οι εφιάλτες αρθρώνονται από τα παιδιά, και εκ-φέρονται (με λόγια - με πράξεις όπως ζωγραφιές), ποιος όμως ακούει πραγματικά, δίχως να σαγηνεύεται από την φαλλική ολοκληρωτική ομορφιά τους την ταυτόχρονα πλήρη οδύνης;
Ποιος όμως τ' ακούει δίχως να τα μετατρέπει σε συμ-πτώματα και σύνδρομα προκειμένου να μην ακούει;
Κι όμως ο θεϊκός που γεννά ζωή (Γιαχβέ Ελλοχίμ) εμπιστεύτηκε στον Γήινο "μην φας από το δέντρο που είναι όμορφο [στην όψη] και οδυνηρό"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου